Hvað þýðir voyelle í Franska?

Hver er merking orðsins voyelle í Franska? Greinin útskýrir alla merkingu, framburð ásamt tvítyngdum dæmum og leiðbeiningum um hvernig á að nota voyelle í Franska.

Orðið voyelle í Franska þýðir sérhljóð, sérhljóði, Sérhljóð. Til að fá frekari upplýsingar, vinsamlegast skoðaðu upplýsingarnar hér að neðan.

Hlustaðu á framburð

Merking orðsins voyelle

sérhljóð

nounneuter

sérhljóði

nounmasculine

Sérhljóð

noun (son parlé avec l'appareil vocal ouvert)

Sjá fleiri dæmi

Pour que l’usage de la langue hébraïque dans son ensemble ne se perde pas, au cours de la deuxième moitié du premier millénaire de notre ère des docteurs juifs ont élaboré un système de signes représentant les voyelles manquantes, et ils l’ont introduit dans le texte consonantique de la Bible hébraïque.

Til að tryggja að framburður hebreskrar tungu í heild glataðist ekki fundu fræðimenn Gyðinga á síðari helmingi fyrstu árþúsundar okkar tímatals upp punktakerfi til að tákna sérhljóðin sem vantaði, og þeir settu þá í kringum samhljóðana í hebresku biblíunni.

Avec un canon dans la bouche, seules les voyelles sortent.

Međ byssuhlaup milli tannanna segirđu ađeins sérhljķđa.

Désormais, les voyelles étaient écrites au même titre que les consonnes, ce qui a permis à la prononciation en vigueur à l’époque de se perpétuer.

Þannig voru bæði sérhljóðar og samhljóðar skrifaðir og framburðurinn, eins og hann var þá, varðveittist.

Comme l’hébreu biblique s’écrivait sans voyelles, il n’existe aucun moyen de savoir avec précision comment Moïse, David et d’autres personnages des temps anciens prononçaient les lettres composant le nom de Dieu.

Þar eð ekki voru skrifaðir sérhljóðar í hebreskum texta Biblíunnar er engin leið til að vita með vissu hvernig Móse, Davíð og aðrir fortíðarmenn báru fram samstöfuna sem nafn Guðs er skrifaði með.

Nul ne peut dire avec certitude comment le nom divin se prononçait en hébreu, car, aux temps bibliques, les Hébreux n’écrivaient leur langue qu’au moyen de (voyelles ; consonnes). [rs p.

Enginn maður getur verið algerlega viss um upprunalega hebreska framburðinn á nafni Guðs af því að í biblíuhebresku voru upphaflega aðeins notaðir (sérhljóðar; samhljóðar). [rs bls. 195 gr.

Rappelons que la première partie de la Bible a été rédigée en hébreu. Or, dans cette langue, on n’écrivait à l’époque que les consonnes, et pas les voyelles.

Fyrsta tungumálið, sem notað var við ritun Biblíunnar, var hebreska og hebreskan var rituð aðeins með samhljóðum—án sérhljóða.

Son alphabet compte en effet 31 lettres, ainsi que des combinaisons de consonnes et de voyelles qui forment des lettres composées, soit, au total, près de 250 caractères !

Í því er 31 bókstafur og einnig samsett tákn sérhljóða og samhljóða þannig að rittáknin eru næstum 250 þegar allt er talið!

Les Israélites avaient l’habitude d’utiliser le nom par excellence. De ce fait, lorsqu’ils le rencontraient dans un texte ils rajoutaient les voyelles nécessaires à sa prononciation sans même y penser, un peu comme un francophone lira naturellement les abréviations “vx” vieux et “gd” grand.

Ísraelsmenn kunnu að bera nafnið fram og þegar þeir sáu það í riti bættu þeir sérhljóðunum við í upplestri án umhugsunar (alveg eins og Íslendingur myndi lesa „Rkvk“ sem „Reykjavík“).

Dans les temps anciens, l’hébreu s’écrivait sans voyelles, telles que les lettres a, e, i, o, u, qui nous aident à bien prononcer les mots.

Í fyrndinni var hebresk tunga skrifuð án sérhljóða, stafa svo sem a, e, i, o, u og svo framvegis.

Le Tétragramme était utilisé dans les noms des gens, et ils employaient toujours la voyelle du milieu. ”

Fjórstafanafnið var notað í mannanöfnum, og menn notuðu alltaf miðsérhljóðið.“

Malheureusement, nous ignorons quelles voyelles les Hébreux utilisaient avec les consonnes YHWH.

Vandinn er því sá að við höfum enga leið nú til að vita nákvæmlega hvaða sérhljóða Hebrear notuðu með samhljóðunum JHVH.

C’est pourquoi le professeur Buchanan dit au sujet du nom divin : “ En aucun cas la voyelle ou ou ô n’est omise.

Prófessor Buchanan segir því um nafn Guðs: „Sérhljóðinu óó eða óh er aldrei sleppt.

Et cette voyelle nue je poison plus que l'œil mort dardant des cockatrice:

Og það ber vowel ég skal eitra meira en dauða- darting auga cockatrice:

Pourtant, dans les dizaines de noms bibliques qui contiennent le nom divin, cette voyelle centrale apparaît tant dans les formes premières que dans les formes raccourcies, comme dans Yehonathân et Yonathân.

En í tugum biblíunafna, sem fela í sér nafn Guðs, kemur miðsérhljóðið fyrir bæði í upprunalegri mynd nafnsins og styttri mynd þess, svo sem í Jehónaþan og Jónatan.

” (Daniel 5:26). Les consonnes qui composaient le premier mot permettaient de comprendre tant le mot “ mine ” qu’une forme du terme araméen rendu par “ compté ”, en fonction des voyelles ajoutées par le lecteur.

(Daníel 5:26) Samhljóðarnir í fyrsta orðinu gátu bæði boðið upp á orðið „mína“ og mynd af arameísku orði sem merkir „talinn út“ eða „talinn,“ og réðst það af sérhljóðunum sem lesandinn skaut inn í.

Jadis, le lecteur restituait de lui- même les voyelles.

Fyrr á öldum bætti lesandinn við sérhljóðunum sem vantaði, eins og algengt er þegar skammstafanir eru lesnar.

Les Juifs ont cessé de prononcer le nom de Dieu avant que les Massorètes ne mettent au point le système des points-voyelles.

Gyðingar hættu að bera nafn hins sanna Guðs fram áður en Masoretar þróuðu punktakerfi til sérhljóðatáknunar.

Un jour, un Témoin lui a montré qu’en ajoutant des voyelles aux quatre consonnes hébraïques formant le nom de Dieu, on pouvait le prononcer « Jéhovah ».

Hann varð himinlifandi þegar vottur sýndi honum að hann gæti notað nafnið „Jehóva“ með því að bæta sérhljóðum við hebresku samhljóðana í nafni Guðs.

Við skulum læra Franska

Þannig að nú þegar þú veist meira um merkingu voyelle í Franska geturðu lært hvernig á að nota þau með völdum dæmum og hvernig á að lestu þau. Og mundu að læra tengd orð sem við mælum með. Vefsíðan okkar er stöðugt að uppfæra með nýjum orðum og nýjum dæmum svo þú getir flett upp merkingu annarra orða sem þú þekkir ekki í Franska.

Veistu um Franska

Franska (le français) er rómönsk tungumál. Eins og ítalska, portúgalska og spænska, kemur það frá vinsælum latínu, sem einu sinni var notað í Rómaveldi. Frönskumælandi einstakling eða land má kalla „frankófóna“. Franska er opinbert tungumál í 29 löndum. Franska er fjórða mest talaða móðurmálið í Evrópusambandinu. Franska er í þriðja sæti ESB, á eftir ensku og þýsku, og er annað mest kennt tungumál á eftir ensku. Meirihluti frönskumælandi íbúa heimsins býr í Afríku, með um 141 milljón Afríkubúa frá 34 löndum og svæðum sem geta talað frönsku sem fyrsta eða annað tungumál. Franska er annað útbreiddasta tungumálið í Kanada, á eftir ensku, og bæði eru opinber tungumál á sambandsstigi. Það er fyrsta tungumál 9,5 milljóna manna eða 29% og annað tungumál 2,07 milljóna manna eða 6% allra íbúa Kanada. Öfugt við aðrar heimsálfur njóta franska engar vinsældir í Asíu. Sem stendur viðurkennir ekkert land í Asíu frönsku sem opinbert tungumál.